سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا غزل "

.در ستایش میرمیران:

بــهـار آمـد و گـشـت عـالـم گـلـسـتــان/

خـوشا وقت بـلبـل خـوشا وقت بـسـتـان

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

در ستایش میرمیران

بــهـار آمـد و گـشـت عـالـم گـلـسـتــان	خـوشا وقت بـلبـل خـوشا وقت بـسـتـان
زمــرد لــبـــاســـنــد یــا لــعــل جـــامــه	درخــتــان کــه تــا دوش بــودنـد عــریـان
دگــر بـــاغ شــد پـــر نــثــار شــکــوفــه	کـه گـل خـواهـد آمـد خــرامـان خــرامـان
چــه ســر زد ز بــلــبــل الــا ای گــل نـو	که چـون غنچـه پـیچیده ای پـا بـه دامان
برون آکه صبح است وطرف چمن خوش	چـمـن خـوش بــود خـاصـه در بــامـدادان
نـبــاشـد چــرا خـاصـه ایـنـطـور فـصـلـی	دل گـل شـکـفـتــه، لـب غـنـچـه خـنـدان
تــو گـویـی کـه ایـام شــادی و عـشـرت	بـه هم صحـبـتـی عهد بـستـند و پـیمان
بــبــیـن صــحــبــت عــیـد بــا مـدت گـل	بــبــیــن ربــط نــوروز بـــا عــیــد قــربــان
ز هم نگـسـلـد عـهد شـادی و عـشـرت	چـــــــو دوران اقــــــبـــــــال دارای دوران
جــهـانــدار صــورت جــانـگــیـر مــعــنـی	شــه کــشــور دل گــل گــلـشــن جــان
بـــزرگ جـــهـــان و جـــهــان بـــزرگـــی	ســـر ســروران جـــهــان مــیــر مــیــران
سرش سبز بـادا که نخلی چو او نیست	ز گـــردی کـــه آیــد از آن طـــرف دامـــان
بـه دامان یوسـف نهفـتـه اسـت کحـلی	کــه روشــن کــنــد دیـده پــیـر کــنـعــان
جـهان چـیسـت مهمانسرای سـخـایش	نـمـکـدان مـه و مـهـر نـان و فـلـک خـوان
ز درگـــاه احـــســـان عـــاجـــز نـــوازش	کـه کـار جـهان می رسـد زو بـه سـامـان
نــشــاط شــب اول حـــجـــلــه در ســر	رود پـــیـــرزن جـــانـــب بـــیـــت احـــزان
بـــه دوران انــصـــاف و ایــام عـــدلـــش	بـه هم الفت گرگ و میش است چـندان
کـــه بـــر عـــادت مــادران گـــرگ مــاده	نــخــواهــد جــدا از لــب بــره پــســتــان
اگــر پــایـه عــدل ایـنــســت و انــصــاف	وگـر رتــبــه جــود ایـنـســت و احــســان
عـدالـت بـه کـسـرا سـخـاوت بـه حـاتـم	بــود مـحـض تـهـمـت بــود عـیـن بـهـتـان
همیشه گشوده است بـدخواه جـاهش	خدنگی کش از پشت خود جسته پیکان
ز فــعــل بــد خــویــش افــکــنــده دایـم	پــی جــان خــود افــعــیـی در گــریـبــان
بـــه دســـت خـــود آورده مـــاری و آنــرا	نـهـاده ســر انـگـشــت خــود زیـر دنـدان
زهـی عـقـرب بـی بــصـارت کـه خـواهـد	کـه نـیـش آزمـایـی نـمـایـد بــه سـنـدان
رو ای مـور و انـگــار پــامــال گــشــتــی	چـه مـی جـویی از پـای پـیـل سـلـیمـان
کــم از قــطــره ای را بــه افــزون ز دریــا	چـه امـکـان نـسـبـت کـجـا ایـن کـجـا آن
بــجــنـبــد از ایـن بــحـر گـر نـیـم قـطـره	بــه کـشـتـی نـوحـت کـنـد غـرق تـوفـان
چـه کـارت بـه سـیـمـرغ و پـروازگـاهـش	تـــرا گــر پـــری بـــاشــد ای مــور نــادان
بـاین پـر کـه بـاریسـت الـحـق نـه بـالـی	نــشــایــد پــریــدن ز پــهــنــای عــمــان
بــه عـهـد تــو ای از تــو اطـراف گـیـتــی	پــر از قـصــر ومـنـظــر پــر از کـاخ و ایـوان
بــود جــغـد مـمـنـون خـصـمـت کـه او را	همه خـانمان گـشـتـه بـا خـاک یکـسـان
کـه گـر خــانـه خـصـم جــاهـت نـبــودی	نــمــی بــود در دهــر یـک خــانــه ویـران
دل بـــد ســـگـــال تـــو و شـــادمــانــی	بــود خــانـه مــبــخــل و پــای مــهـمــان
اســاس وجــود وی و اشــک حــســرت	بـــود ســـقــف فـــرســـوده و روز بـــاران
عــدوی تــو آن قــابـــل طــوق لــعــنــت	بـــه ابـــلــیــس آن رانــده قـــهــر یــزدان
فــکـنـده ســت طــرح چــنـان اتــحــادی	کـه خـواهـنـد سـر بـر زد از یـک گـریـبـان
بـه جـایی که می بـخشد استـاد فطرت	بــه هـر صــورتــی مـعــنـیـی در خــور آن
چـو نـوبــت بـه مـعـنـی خـصـم تـو افـتـد	مـقـرر چــنـیـن کـرده ویـنـســت فــرمـان
کـه کــلـک نـگـارنـده بــر جــای نـطــفــه	کــشــد صــورتــش را بــه دیــوار زهــدان
بــــــه امـــــداد حـــــفـــــظ دل راز دارت	کـزو راز گـیـتــی سـت در طـی کـتــمـان
در آیــیــنــه صـــاف عــکــس مــقــابـــل	تـوان داشـت از چـشـم بـیـنـنـده پـنـهـان
بــه یـاقــوت اگــر مـوم را دعــوی افــتــد	کـز آتــش نـیـایـد در او کـســر و نـقـصـان
بــر آیـد عـرق بــر جـبــیـن نـانـشـسـتـه	بــه نــیــروی حــفــظ تــواز قــعــر نــیـران
بــســاط فــرح بــخــش دولـت ســرایـت	بــرابــر بــه فــردوس مــی کــرد رضــوان
یـکــی نـکــتــه گـفــتــش صــریـر در تــو	که رضـوان شـد از گفـتـه خـود پـشـیمان
کـه فـردوس خـوبـسـت این هسـت امـا	کـه در پـیش ما نیسـت تـشـویش دربـان
جـوانـبــخـت شـاهـا غـلـام تـو وحـشـی	غـــلــام ثـــنــاگــر غـــلــام ثـــنــا خـــوان
بــــــرای دعـــــا و ثـــــنـــــای تـــــو دارد	زبــان سـخـن سـنـج و طـبـع سـخـنـدان
گـرفـتــم کـه بــاشــد دلـم گـنـج گـوهـر	گــرفــتــم بــود خــاطــرم ابــر نــیــســان
چــه آیـد چــه خــیـزد از ایـن ابــر و دریـا	نـبــاشــد اگــر بــر درت گـوهـر افــشــان
لـبــم عــاشــق مـدح خــوانـیـســت امـا	دلـیـری از ایـن بــیـش پــیـش تــو نـتـوان
ز تــصــدیـعــت انــدیـشــه دارم و گــرنـه	کجـا می رسـد حـرف عـاشـق بـه پـایان
الــا تــا بــه هــر قــرن یـک بــار بــاشــد	مــلـــاقـــات نــوروز بـــا عـــیــد قـــربـــان
هـــمـــه روز تـــو عـــیـــد و نـــوروز بـــاد	وزان عــیـد و نـوروز عــالـم گــلــســتــان